YazıYoruM: 2014

3 Aralık 2014 Çarşamba

GÖÇÜK

GÖÇÜK
Kömür kokusu
Kömür gözlüm.
Kor yüreklim,
Yanan kömürüm,
Eriyen yüreğim.
Kömür yokusu ellim.
Canım.
Can damarım.
Seni bekler
Yer üstünde
Baban,karın,çocukların.
Kömür karası dudaklar,
Tir tir titrer.
Sen yerin altında
Bir yerde.
Bilinmez ama nerede.
Dışarıda endişe.
Dışarıda korku.
Ve kapkara bir gök.
Dağ taş insan.
Ve haykırışlar.
Kömür karası gözler
Hep seni bekler.
Ne olursun çık.
Ne olursun
Sensiz bırakma bizi.
Canım,can damarım.

17 Ekim 2014 Cuma

DUYGU SÖZCÜKLERİ

16 Ekim 2014 Perşembe

DUYGU SÖZCÜKLERİM

26 Eylül 2014 Cuma

SENİNLEYİM BİLİYORSUN

Bir eylül günü
Kırmızı,sarı,
Bazen de yeşil
Yaprakların
Düştüğü yere bıraktık seni.
Çiçek bıraktım

Başucuna.

Sarı kırmızı.

Gidiyorum şimdi

Hoşçakal.

Hafif bir rüzgar

Hissedersen üstünde,

Bil ki o

Benim selamımdır.
Her akşam
Hayat arkadaşına getirdiğin

O çok sevdiğin güller.
Yaşamın gibi
Ak, apak,
Üzerine serildiğinde.
Bugün,yarın ve daima,

Seninleyim biliyorsun.
Turgay Kaplan

TUTULMAK YA DA TUTULMAMAK ÜZERİNE

TUTULMAK YA DA

TUTULMAMAK ÜZERİNE

İyi günde kötü günde

Bak bak bak...

Valla billa.

Hastalıkta ve sağlıkta

Hah hah ha.

Ekmek Kuran çarpsın.

Ölüm bizi ayırana kadar.

Peh peh peh.

Seni kalbimin attığı sürece

Seveceğim.

Allah Allaaaah.

Sadık nerede kaldı?

Külahımı getirecekti.

Turgay Kaplan

23 Ağustos 2014 Cumartesi

KORSANLIK ZOR BE KARDEŞİM

10 Ağustos 2014 Pazar

NASIL İSTERSİN?

İsteseydi her kulunu

Aynı yaratırdı

Yaradan.

Aynı giysiyi

Giydi diye

Sızlanan sen.

Benim sana benzememi

Nasıl istersin?
Üstün sanırsın kendini,

Sınıflandırma beni.

Özgür bırak düşüncemi

Sokma beni kalıbına.

Kardeşin bile benzemezken sana,

Benim sana benzememi

Nasıl istersin?

Ne kadar sıkıcı olurdu,

Tek renk olsaydı dünya.

Beyazını,siyahını,
Sarısını,mavisini,

Ayırırsın rengini.

Seçersin sana uyanı.

Yaradanın seçitiği rengi,

Beğenmezken sen,

Benim seni beğenmemi

Nasıl istersin?

Irkçı olmadan

Soyun ile övün.

Hoşgörü en büyük erdemdir.

Vatan için çalış,

Uygarlığa taşı onu.

Budur gerçek milliyetçilik,

Irkçılığın yoktur sonu.
Turgay Kaplan

AMASRA

Buram buram

Tarihinle

Kuşkaya'ndır

İlk durağın.

Sana

Dünyanın gözü ile

“Bakacak Tepe'nden”

Bakılır.

Kıvrım kıvrım yollarından

Merkezine inilir,

Zengin tarihinle

Gözüme ilk müzen görünür.

Gözler göremese de gözleri,

Elleri ellere tutuşturur,

Kalpleri kalplerle buluşturur.

Bir ateş aydınlatır,

Bir de ay ışığı,

Barış Akarsu'yu anımsatır,

Kumsaldaki şarkıların.

Zaman tünelinden

Geçer gibi

Boztepe'ne çıkılır.

Mor renkli susamlar

Sevgiliye sunulur.

En güzel aşkların

Bu tepede yaşanır.

“Ağlayan Ağaç"'ın altından

Tavşan Ada'n.

Ne güzel görünür.

El emeği göz nuru,

Sanat kokar,

Her bir yanı.

Hediye bekleyen yakınların

Gönlünü alır,

Çekiciler çarşın.

Günün yorgunluğu

Çökünce bedenime

Soluk

Balık lokantanda alınır.

Sana özel salata,

Bir tava balık bade ile alınır.

Günbatımı mutluluğumu

Kadehime yansıtır.

Ayrılmadan önce,

Çay bahçenden

Bir çay ile

Son bir fotoğraf alınır.

Adın konuşulur

Her bir yanda

Güzelliklerle anılır.
Güzeller güzeli
Amasra.

TURGAY KAPLAN

6 Ağustos 2014 Çarşamba

BİR GÜN

ÖLÜYOR OLMAK

Ben bahara yakın

Bir kış ayında ölmeliyim

İşe yarasın bedenim

Erzağı bitmiş

Karıncalara,,

Börtü böceğe.

15 Temmuz 2014 Salı

BU ŞİİR SANADIR ÇOCUK

Bu Şiir Sanadır Çocuk.

Savaş nedir,

Bilir misin çocuk?

Barış nedir

Bilir misin?

Ölüm dedi birisi,ölüm!

Haydi ileri!

“Vurun acımayın!”dedi öbürü.

Savaştılar.

Ölenler şehit,yaralananlar gazi.

Bitmişti mermileri,

Barış dedi birisi sonra.

Öbürü de barış dedi.

Barıştılar.

Yıllar geçti,toparlandılar.

Unutmuşlardı acıları,ölümleri.

Bu arada boş durmamıştı fabrikalar.

Yeni silahlar,yeni mermiler.

Stoklar çoğalmıştı.

Ölüm dedi birisi,ölüm!

Haydi ileri!

“Vurun acımayın!”dedi öbürü.

Joistike basmıştı çocuk.

New game.

Bomba atıyor uçakları,tankları.

Çok hızlı hareket ediyordu parmakları.

Belli ki bu oyunu

Ondan iyi oynayan yok.

Annesi çağıyor yan odadan.,

“Oğlum yemek hazır!"

Yer ağlıyor,gök ağlıyor.

Yıkıntılar içinde

Bir çocuk,bir hayat yitmiş,

Baş ucunda annesi ağlıyor.
Bir kadın,bir hayat gitmiş,
Başında çocuğu ağlıyor.

Çocuk kendinden geçmiş,

Ölüm kusuyor parmakları.

Gözü görmüyordu ölenleri.

Tek düşüncesi

Düşmanını yenmekti.

Yenemedi.

Game Over.

Acıkmıştı çocuk.

Yeni oyun bekleyebilirdi.

Toparlanmak gerekti biraz.

Yan odaya geçti.

Hayat kaldğı yerden
Devam ediyordu.
Turgay Kaplan

10 Temmuz 2014 Perşembe

HAYAT

Çok hızlı akar

Bitmeye yakın

Kum saatinin kumları.

Çok çabuk düşer

Sararmış bir yaprak

Hafif bir yelde.

Kimse sevmez,

Doğruyu saklayıp gizleyeni.

O yüzden

Gerçek dosttur

Aynalar.

Hayat bir yokuştu,

Zorda olsa çıktın zirveye,

İniş daha kolay ama

İnmek istemez kimse.

Albüme sıra ile dizdiğin,

O Fotoğraflar

Hayatının

Şiirini yazıyorlar şimdi.

Sen genç fotoğraflar eski,

Fotoğraflar yeni sen eski.
Turgay Kaplan