SON OYUN

          SON OYUN 

Bembeyaz

Erik ağacının dallları

Pencerimize yaslanır,

Hafif bir yelde

Bize oradan seslenirdi.

“Bahar geldi...Haydi çocuklar  dışarı!”

Bezdendi bebeklerimiz,

Arabalarımız tahtadan.

Dilimiz bir karış dışarıdaydı

Çember çevirirken.

Bir gazoz kapağına neler vermezdik.

Bir kitabı defalarca okur,

Kendi çapımızca tezgah kurar,

Değiş tokuş yapardık.

Sanırım ilk kitap fuarları

Bizim sokak aralarında kurulurdu.

Bizden sorulurdu sokaklar.
Gıcır gıcırdı bilyelerimiz.
"Pal Sokağ'ı"kadar olmasa da.
Bizde de vardı,
"Paster Kardeşler",
"Kırmızı Gömlekliler."

Sıra ile oynanırdı tüm oyunlar.

Şimdi nerede bu çocuklar?

Saklambaç mıydı 

Son oyun?

Yoksa nereye gider bu çocuklar.

Çocuklar

Haydi çıkın artık .

Yanlış söylesem birinizin adını,

Çıkıverseniz.

Hep birlikte,alkışlarla:

“Çanak çömlek patladı!.”

“Çanak çömlek patladı.!”

Bakın  buralar 

Boş kaldı.

Önüm, arkam 

Sağım ,solum.

Kaça kadar sayacaktım?

Fazla mı saydım,

Çok mu uzağa gittiniz?

Bulamayacağım 

Kuytu yerlere mi saklandınız.

Nerdesiniz çocuklar?

Elma dersem çık,

Armut dersem de.

Çık be çocuk çık!

Tek tük de olsa,

Dışarıda bembeyaz erik ağaçları

Seni bekliyor.

                     Turgay Kaplan