SON OYUN
Bembeyaz
Erik ağacının dallları
Pencerimize yaslanır,
Hafif bir yelde
Bize oradan seslenirdi.
“Bahar geldi...Haydi çocuklar dışarı!”
Bezdendi bebeklerimiz,
Arabalarımız tahtadan.
Dilimiz bir karış dışarıdaydı
Çember çevirirken.
Bir gazoz kapağına neler vermezdik.
Bir kitabı defalarca okur,
Kendi çapımızca tezgah kurar,
Değiş tokuş yapardık.
Sanırım ilk kitap fuarları
Bizim sokak aralarında kurulurdu.
Bizden sorulurdu sokaklar.
Gıcır gıcırdı bilyelerimiz.
"Pal Sokağ'ı"kadar olmasa da.
Bizde de vardı,
"Paster Kardeşler",
"Kırmızı Gömlekliler."
Gıcır gıcırdı bilyelerimiz.
"Pal Sokağ'ı"kadar olmasa da.
Bizde de vardı,
"Paster Kardeşler",
"Kırmızı Gömlekliler."
Sıra ile oynanırdı tüm oyunlar.
Şimdi nerede bu çocuklar?
Saklambaç mıydı
Son oyun?
Yoksa nereye gider bu çocuklar.
Çocuklar
Haydi çıkın artık .
Yanlış söylesem birinizin adını,
Çıkıverseniz.
Hep birlikte,alkışlarla:
“Çanak çömlek patladı!.”
“Çanak çömlek patladı.!”
Bakın buralar
Boş kaldı.
Önüm, arkam
Sağım ,solum.
Kaça kadar sayacaktım?
Fazla mı saydım,
Çok mu uzağa gittiniz?
Bulamayacağım
Kuytu yerlere mi saklandınız.
Nerdesiniz çocuklar?
Elma dersem çık,
Armut dersem de.
Çık be çocuk çık!
Tek tük de olsa,
Dışarıda bembeyaz erik ağaçları
Seni bekliyor.
Turgay Kaplan
